Πολλές από τις συμβουλευτικές έχουν ιδιοποιηθεί το πλαίσιο της υπερβατικής ψυχολογίας του Husserl. Έχουν δηλαδή, διατηρήσει στο ατομικό υποκείμενο τόσο το υπερβατολογικό μέρος όσο και το εμπειρικό. Αλλά σχεδόν πάντα το υπερβατολογικό θεμελιώνει το εμπειρικό.
Ο G. E. Moore, αναφερόμενος στα μαθήματα του Wittgenstein έλεγε ότι ο Wittgenstein, τόνιζε συχνά όσον αφορά τον Φρόϋντ ότι ενεθάρρυνε ένα μπέρδεμα στο να γνωρίζεις τον ''λόγο" του γέλιου σου και το αίτιο με το οποίο γελάς. Καθώς επίσης ότι έφτιαχνε ωραίες αναπαραστάσεις που έχουν κάποια υπόθεση επιστήμης, χωρίς να τις πληρούν και εξαίρετες παρομοιώσεις μεταξύ ονείρου και αναζήτησης.
Πολλές απόψεις έχουν καταθέσει αναφορικά με την επιθυμία. Αξίζει όμως να θυμηθούμε και την άποψη του R. Girard, όταν θα μας πεί ότι η επιθυμία δεν αναπτύσσεται βάσει του δυϊκού σχήματος υποκειμένου/αντικειμένου, αλλά σύμφωνα με τον Girard, βάσει τριαδικού σχήματος υποκείμενο/διάμεσος/αντικείμενο. Διάμεσος είναι ο ρόλος της μιμητικής.
Ο Freud, έβλεπε την γαλλική επανάσταση να συνυφαίνεται ως κατάργηση της πατροκτονία και του ευνουχισμού και ως εξέλιξη με την επιστροφή του απωθημένου. Αντιθέτως ο Lyotard, διακρίνει υπονόμευση γιατί αρχίζει μια άλλη μεγάλη αφήγηση. Ως λάτρης των παγανιστικών μύθων ο Lyotard θεωρεί ότι οι μικροαφηγήσεις έχουν την δυνατότητα να μορφώνουν χωρίς να τυραννούν. Ο τοτεμισμός για τον Lyotard, δηλαδή οι διαδοχικές πατροκτονίες, ολοκληρώνει νέες μεγάλες αφηγήσεις και παραγωγές νοήματος.
Πολλές από τις συμβουλευτικές έχουν ιδιοποιηθεί το πλαίσιο της υπερβατικής ψυχολογίας του Husserl. Έχουν δηλαδή, διατηρήσει στο ατομικό υποκείμενο τόσο το υπερβατολογικό μέρος όσο και το εμπειρικό. Αλλά σχεδόν πάντα το υπερβατολογικό θεμελιώνει το εμπειρικό. 
Ο G. E. Moore, αναφερόμενος στα μαθήματα του Wittgenstein έλεγε ότι ο Wittgenstein, τόνιζε συχνά όσον αφορά τον Φρόϋντ ότι ενεθάρρυνε ένα μπέρδεμα στο να γνωρίζεις τον ''λόγο" του γέλιου σου και το αίτιο με το οποίο γελάς. Καθώς επίσης ότι έφτιαχνε ωραίες αναπαραστάσεις που έχουν κάποια υπόθεση επιστήμης, χωρίς να τις πληρούν και εξαίρετες παρομοιώσεις μεταξύ ονείρου και αναζήτησης.
Πολλές απόψεις έχουν καταθέσει αναφορικά με την επιθυμία. Αξίζει όμως να θυμηθούμε και την άποψη του R. Girard, όταν θα μας πεί ότι η επιθυμία δεν αναπτύσσεται βάσει του δυϊκού σχήματος υποκειμένου/αντικειμένου, αλλά σύμφωνα με τον Girard, βάσει τριαδικού σχήματος υποκείμενο/διάμεσος/αντικείμενο. Διάμεσος είναι ο ρόλος της μιμητικής.
Ο Freud, έβλεπε την γαλλική επανάσταση να συνυφαίνεται ως κατάργηση της πατροκτονία και του ευνουχισμού και ως εξέλιξη με την επιστροφή του απωθημένου. Αντιθέτως ο Lyotard, διακρίνει υπονόμευση γιατί αρχίζει μια άλλη μεγάλη αφήγηση. Ως λάτρης των παγανιστικών μύθων ο Lyotard θεωρεί ότι οι μικροαφηγήσεις έχουν την δυνατότητα να μορφώνουν χωρίς να τυραννούν. Ο τοτεμισμός για τον Lyotard, δηλαδή οι διαδοχικές πατροκτονίες, ολοκληρώνει νέες μεγάλες αφηγήσεις και παραγωγές νοήματος. 
